Biz Büyürüz Dünya Değişirken

Ne zamandır aklımda buradan içimi dökmek istiyorum ama olmuyor. Malum bloglar kapanmıştı, açılır mı açılmaz mı, açılacakmış, açılmıyor, e hani nerde, heh oldu ... derken gerçekten de açılMIŞ... Ama nerede.. Gelin görün ki hala kendi bilgisayarımdan bloguma giremiyorum. Neyse; çok ayıp Nida! diyorum kendi kendime bu ülkede düşünce, düşündüğünü söyleme özgürlüğü var ya bir de olmasa ne olurdu hiç düşündün mü?
Neyse gel gelelim bilemiyorum ne kadar zaman oldu! Ama değişen çok şey var ondan eminim...

En önemlisi ben artık mezunum, ve yaz dönemi için de olsa bir işim var; daha dün gibi okulun kantininde masadan masaya sıçradığım, kantinin bir ucundan bir ucuna muhabbet ettiğim günler.. En çok da her gün okula girer girmez kızlara bir daha görmeyecekmişim gibi sarılmayı özleyeceğim. Tabi onlar aslında hayatımın geri kalanında da benimle..

Bir diğer konu da hayat, sizin planlarınızı istediğiniz kalıba sokmanız için sabretmiyor tabi ki... Çok isterdim dedemin de şu duyguları benimle paylaşacak kadar bizimle kalmasını.. Öyle de denmez aslında düşündüğüm sürece hep benimle.. Acı çekmemek için bu dünyadan ayrıldı sadece bu.. Orda daha mutludur umarım... Benim onun yanındayken yaşayabileceğim mutluluktan bile daha çok mutludur... Umarım..