+1 oldu birisi :)

Gerçekten iyi ki doğmuşumm, iyi ki tanımışım hayatımdaki herkesi.. Bütün duyguları bir güne sığdırdığım bir doğum günü oldu benim için... Hüzünü , birliği, bütünlüğü, mutluluğu, heyecanı hepsini yaşattılar bana :)
Derinden, en derinden çıkardığım insanlar da oldu zamanın bile bizi bir araya getiremeyeceğine inanamadığıum halde doğum günümün konuşmaya  vesile olduğu insanlar.. yine de güzeldi. Bunun  için teşekkür ediyorum hayatımdaki herkese.. Teşekkürler, büyüyorum sizinle...

Sanırım yavaş yavaş 20. yaşımla vedalaşıyorum artık.. Bir ağırlığı yok mu sizce de 20'nin bir çırpıda gururla söyleniyor sanki. 21 farklı bir dünya gibi.. Sorumlulukları, gelecek kaygısını, hayatı anlatıyor. 20 en genç en yaşanılacak yaş gibi geliyor. 20 den sonrasını da saymayacağım herhalde.

başka söze gerek var mı!

benim hala umudum var
isyan etsem de istediğim kadar
inat etsem bile bırakmazlar sahibim var
benim hala umudum var
seviyorlar bazen soruyorlar
hayran hayran seyret
ister katıl ister vazgeç

güzel günler bizi bekler
eyvallah dersin olur biter
boyun büküp önünde ağlasam sessizce
şu garip gönlüm affolur mu?
bu fırtına durulur mu?
benden adam olur mu?
korkarım aşka zararım dokunur mu?

elvada sana yeter tamam
bitsin artık bu dram bu fotoroman
ham meyvayız hala
koparmışlar dalımızdan
güzel günler bizi bekler
eyvallah dersin geçer gider
bıraksam kendimi
şöyle oh ne rahat
bu da geçer gülüm
yaşamana bak
alınacak dersler var
sorulacak sorular
bu da geçer gülüm bizden bu kadar

Biz Büyürüz Dünya Değişirken

Ne zamandır aklımda buradan içimi dökmek istiyorum ama olmuyor. Malum bloglar kapanmıştı, açılır mı açılmaz mı, açılacakmış, açılmıyor, e hani nerde, heh oldu ... derken gerçekten de açılMIŞ... Ama nerede.. Gelin görün ki hala kendi bilgisayarımdan bloguma giremiyorum. Neyse; çok ayıp Nida! diyorum kendi kendime bu ülkede düşünce, düşündüğünü söyleme özgürlüğü var ya bir de olmasa ne olurdu hiç düşündün mü?
Neyse gel gelelim bilemiyorum ne kadar zaman oldu! Ama değişen çok şey var ondan eminim...

En önemlisi ben artık mezunum, ve yaz dönemi için de olsa bir işim var; daha dün gibi okulun kantininde masadan masaya sıçradığım, kantinin bir ucundan bir ucuna muhabbet ettiğim günler.. En çok da her gün okula girer girmez kızlara bir daha görmeyecekmişim gibi sarılmayı özleyeceğim. Tabi onlar aslında hayatımın geri kalanında da benimle..

Bir diğer konu da hayat, sizin planlarınızı istediğiniz kalıba sokmanız için sabretmiyor tabi ki... Çok isterdim dedemin de şu duyguları benimle paylaşacak kadar bizimle kalmasını.. Öyle de denmez aslında düşündüğüm sürece hep benimle.. Acı çekmemek için bu dünyadan ayrıldı sadece bu.. Orda daha mutludur umarım... Benim onun yanındayken yaşayabileceğim mutluluktan bile daha çok mutludur... Umarım..